Hobbelen!

Lieve allemaal,

Weer een berichtje van mij en Jos. Deze dag wordt het perspectief van Lotte besproken met de hulp van Jos. We beginnen vandaag weer heerlijk op de vroege ochtend.

’s Ochtends waren er wat probleempjes met opstaan onder de jongeren (we konden het late naar bed gaan niet meer aan). We hadden weer eens heerlijke hartjes broodjes van onze lieve keukenploeg gekregen. In combinatie met een kopje thee en stukjes Turks brood was het ontbijt weer compleet.

We gingen vandaag eens een keer later op pad. Rond een uur of 10 gingen we met twee van die busjes (waar je normaal gesproken met zijn 12-en inpast) op pad. Deze keer gingen we ook met maar met 12 in een bus. Het zou een rit worden van een uurtje wat ons door het schitterende landschap bracht in de richting van iets waar we geen duidelijkheid over konden krijgen. Kortom we wisten niet waar we terecht zouden komen. Uiteindelijk duurde de rit bijna 2 uur. De verlengde tijdsduur was een combinatie van gaten in de weg en mooie hobbels waarbij de schokdempers werden getest voor de apk.

We kwamen uit bij een vervallen kerkje. We hadden er wat rondgelopen en hadden wat kapelletjes gezien. Het scheen een ‘toeristische’ plaats te zijn, want er was een bus met Duitsers, Fransen en wat ‘rijkere’ Armenen met een patserbak. Op een gegeven moment ging het richting lunchtijd. Na lang wikken en wegen konden we een beslissing nemen over wat we gingen eten, het werd een ‘Russische’ maaltijd. Uit de maaltijd kon je goed zien dat Rusland de ‘baas’ over Armenië was, want het eten was niet anders dan het Armeens. Het smaakte overigens wel erg goed. We kregen twee soorten geitenkaas, Turks brood (ofcourse), sla en een soort van tortellini. Na deze lekkere maaltijd moest Koen nog even een oude man tegenhouden die graag jongere vrouwen zoent.

Toen gingen we weer richting ons huisje. Op de weg terug naar het weeshuis reden we nog langs een ander kerkje waar we een heel stuk door de jungle moesten lopen. Waar overigens ook oude mannetjes en vrouwtjes woonde. De ganzen, kippen en varkensvellen liepen en lagen op de grond. Een indrukwekkende gewaarwording. De wandeling was voor ons even heerlijk om te doen. Het betekende even uit een busje. Een extra compliment naar Sjef, want hij was de enige van de leiding die de afgrond in durfde te gaan met een aantal van ons.

En daar gingen we weer op pad. De bedoeling was om even naar een riviertje te gaan om af te koelen of te zwemmen, maar helaas werd dat een klein watervalletje (het was niet meer dan een koude douche).

Hierna gingen we weer op weg naar huis. Dat was een lekker dagje zeg. Thuis aangekomen had ik weer de leuke taak om boodschappen te doen. Inmiddels worden we aanbeden in ‘onze’ winkeltjes. Wij maken de plaatselijke bevolking rijk door alle wensen (DRANK) van de leiding. Na de boodschappen stond het eten klaar. Er stond een ‘heerlijk’ soepje klaar van lamsvlees waar de lever en de galblaas nog aanzaten. De lever zat weinig smaak aan, maar daarentegen zat er een vreemde smaak aan de galblaas. Al moet ik wel mijn complimenten geven aan Jos, want deze man heeft al zijn ‘vlees’ opgegeten. Ik heb lekker koud gedoucht, maar Jos heeft wel leuke dingen meegemaakt dus daar vertellen we maar wat over.

Jos en Matthijs zijn samen met een aantal jongeren (de oudste van het weeshuis) nog een berg opgegaan. Ze zijn door de jongeren meegenomen naar een kapelletje op de berg waar ze eerst 3 rondjes omheen moesten lopen, daarna een klein steentje op de muur moesten plakken, daarna in het kapelletje 2 kaarsjes moesten aansteken, er voor hen gebeden werd door de andere jongeren. Vervolgens moesten ze weer achterstevoren het kerkje uit. Waar een groep soldaten aan het wachten was op hun buurt (onderaan de berg staat een legerkazerne).

Wij hebben dus weer leuke dingen meegemaakt. Er zijn weer mooie verhalen verteld, waaronder een goede dag afsluiting. Morgen weer een werkdag. We hebben er weer veel zin in.

Heel veel liefs,

Ik (Lotte) en Jos