de tijd vliegr!

Zondag 08-08-2010
Ik begin mijn verslag vandaag met dat ik het heel moeilijk ga krijgen om over Heidi’s verslag en haar abc heen te komen, maar ik ga m’n best doen!

Laten we beginnen met goed nieuws wat wij gisteren al kregen; we mochten voor de eerste keer deze reis uitslapen. Het ontbijt was eerst gepland voor 9uur, maar dan eten de bewoners in de eetzaal. Dus het werd opgeschoven naar half 10. Heerlijk!

Om 9uur kwam bij de jongens op de kamer Sjef binnen wandelen en even daarna ging de wekker bij Ruben Bout. We hadden toen ineens nog maar een half uurtje om op te staan en aan de ontbijttafel te verschijnen. Dit keer aten we niet meer in het kleine hokje, waar we de afgelopen dagen aten (Als we al in het tehuis aten). We aten nu in de grote eetzaal aan aparte tafels, vanwege mogelijk infectie gevaar. Heerlijk gegeten overigens, overvloedig zoals altijd. Met gebakken en gekookte eieren, Armeens brood, Armeense kaas, Kwark, Yoghurt, Honing, Jam…. Vooral de kwark met honing of jam is een aanrader!

Na het ontbijt tas pakken en de bus in. Op naar Echmiadzin. Een niet al te lange rit, gelukkig. De meeste van ons zijn het rijden in de bus wel een beetje zat na dit weekend(overigens komt daar ook een hoop extra slaap en abc’s van Heidi en Matthijs van…) In Echmiadzin is het Vaticaan van de Armeense Apostolische kerk. Mayr Tachar is daar de centrale kerk. Heet en druk waren de kern woorden voor in en om de kerk. Toen wij aankwamen , om kwart voor elf, stonden er al hele groepen toeristen uit: Amerika, Italie, Frankrijk, Armenie en zelfs enkele Nederlanders zijn gezien.

Om 11uur begon de dienst met mooi gezang van het koor. Ik vond het prachtig! Wat bijzonder was dat er maar een heel kleine groep de hele dienst bijwoonde. De rest waren toeristen! En niet zomaar hoor. Met grote video- en fotocamera’s kwamen ze de kerk in en uit lopen, wat overigens het grootste deel van de kerkgangers dus ook deed. Het was dan ook een kerk zonder stoelen en met een gemiddelde temperatuur boven aangenaam. Zweten geblazen dus. Een deel van de groep was al heel snel de kerk weer uit, een ander gedeelte was langer binnen. Persoonlijk vond ik het een mooie kerk van binnen en van buiten, maar de dienst zelf vond ik een behoorlijke poppenkast. Buiten was het in de schaduw heel aangenaam. Sommigen van ons brachten ook nog een bezoek aan de doop-kerk, die naast de centrale kerk staat. Er word namelijk in de centrale kerk niet gedoopt. De binnenkant van de kerk was prachtig gedecoreerd met diverse fresco’s en schilderingen. We schrokken ons overigens helemaal kapot om 11uur precies, want de kerkklokken begonnen te luiden. Wij stonden namelijk vlak naast de klokkentoren.

Nadat we allemaal de kerk uitgegaan waren (de dienst was nog laaaaang niet klaar) vertrokken we door de warme zon terug naar onze bus. Gelukkig had onze alleraardigste buschauffeur dit keer de bus in de schaduw geparkeerd. Pfiew… Het was dus nog best uit te houden in de bus. Plakkerig van het zweet reden we naar Regenboog dorp. Een door Pijnackernaren voor Armenie gesponsord dorpje. Het waren een paar huizen met een aantal plantenkassen en een paar groenten veldjes. Vorig jaar was het dorpje gesponsord met een zaad van tomaten om te telen. De mensen hadden het hele jaar hard gewerkt een goede opbrengst aan tomaten gehad. Alleen het waren Hollandse tomaten, mooi rond en zoet dus. Hier willen de mensen liever grote vlezige tomaten. Ze hadden hun oogst dus bijna niet kwijt gekund. Daarvoor kregen ze een donatie van PvA na het eten. Oh wacht het eten! Hoe kon ik het vergeten! We aten ook in regenboogdorp; BBQ! Armenië stijl! Grote spiesen met enorme hopen vlees eraan, daarbij enorm veel verschillende salades, en andere hapjes. We hebben het echt niet allemaal op gekregen, het was wel allemaal heel lekker. En veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel teveel, maar dat is gelukkig typisch Armeens!

Na regenboog dorp achter ons gelaten te hebben reden we naar Yerevan, op zijn Armeens Erivan. Een stad die ik beleefd heb als een gezellige romantische stad met toch nog veel communistische invloeden. Het was vandaag goed warm in de stad, mijn thermometertje gaf 38 tot 41 graden Celsius aan. Lekker warm dus! We splitsen meteen toen we de bus uit liepen al. We hadden gezamenlijk afgesproken om 6uur weer bij de bus te verzamelen. Die overigens tussen door ergens anders was…. Maar goed, waar we uitgestapt waren dus. Dat was het grote plein midden in Yerevan(zie google maps, zou makkelijk te vinden moeten zijn!). Vanuit daar liep er een groepje naar de zondagse toeristenmarkt, een groepje de toeristenstraat in en een tweetal verstopte zich in een cocktailbar… Nouja, allemaal de toerist uitgehangen dus. Ook wel eens lekker... In de warmte kocht bijna iedereen souvenirs en hebbedingetjes. Lekker een middag met maar een aantal mensen bezig, eens niet met de hele groep. Daar zijn we nu al ruim twee weken mee onderweg, en even zonder is ook wel eens lekker. Al is de groep nog steeds een fantastische xd3(oopss de laptop viel bijna en Irene hield hem net tegen en drukte alleen de x, d en de 3 in….) Maar goed laat ik verder gaan: Al is de groep nog steeds een fantastische groep! We zijn nog steeds een groep met een fantastisch groepsgevoel. Ik heb het gevoel alles kwijt te kunnen bij iedereen uit de groep. Ik denk dat die (virtuele)groepsknuffels (van Wilma) nog steeds helpen. Alleen vind ik het jammer dat het niet altijd uitgevoerd word….. Nouja laten we ervan uitgaan dat als ik dit verslag morgen voordat de reacties voorgelezen worden er ineens een spontane groepsknuffel komt!
Nadat we terug gingen om 10 over 6 terug gingen(dankzij de cocktail-drinkers…) reden we weer terug naar Kharbed. Prima, de meeste hielden zich weer bezig met de inmiddels bekende bezigheden in de bus(slapen, muziek luisteren, praten, bijschrijven in de dagboeken enz…). Ik was zelf overigens een van de slapers…. Ik heb dus eerlijk gezegd geen idee hoelang we gereden hebben, maar vanuit de taxi ervaringen van de afgelopen dagen denk ik dat we ongeveer 35minuten hebben gereden. Nadat we de buschauffeur hebben bedankt voor de afgelopen dagen(we hebben donderdag nacht een andere bus+chauffeur om naar het vliegveld te komen) liepen we zo naar ons avond eten toe. Dat hadden we overigens zelf gehaald. Omdat er de afgelopen dagen zoveel geschoven was met waar en wanneer we ’s avond zouden eten was het niet meer mogelijk om te regelen dat we in het tehuis(hier) konden eten. Daarom namen we dus onderweg al kebab met gebakken aardappel mee. Dat werd snel verorberd in een van de twee woonkamers die we hier hebben.

Na het eten werd er gedoucht, slap geluld en al snel was het half 10. Tijd voor de (bijna) dagelijkse groepsbespreking. Die heeft denk ik nog wat nadere uitleg nodig. In de groepsbespreking om half 10 is er altijd een rondvraag binnen de groep waarbij alles ingebracht mag worden. Daarin doet meestal Sjef meteen de mededelingen over het werk van de volgende dag. De werkverdeling. Ik kreeg voor morgen buitenwerk toebedeeld. Er waren vanavond vragen(of die werden in ieder geval vanavond voorgelezen) over wat we hier nou precies gaan doen. Dat zal ik eens even vertellen; we gaan hier balkons schilderen(buitenwerk) totdat we erbij neervallen(bij voorkeur niet van het balkon af…. 1 smakker per vakantie is genoeg), we gaan binnen een gemeenschapsruimte schilderen en repareren en er zijn per dag mensen bezig met huishoudelijke taken en activiteiten met de bewoners hier. Ik heb overigens nergens, maar dan ook nergens last meer van na mijn val van 4m bovenop een ladder…. Daarna worden de reacties voorgelezen en wanneer nodig het verslag van de vorige dag. Na het groepsgesprek volgen meestal wat losser gesprekken, word er driftig bijgeschreven in de dagboeken en word dit verslag getypt. Daar ben ik nu dus mee klaar!

Groetjes,
Ruben3

Ps. Er worden hier meerdere ‘reactie’ wedstrijdjes gehouden hier; per avond het aantal knuffels per persoon die worden verdeeld en natuurlijk het aantal reacties overal.
Ps.(2) Sorry voor het lange verslag…. Ik had zin om te schijven:D
Ps.(3) Door Irene worden de quotes bijgehouden in haar dagboek, die zijn vanavond voorgelezen en iedereen lach dubbel. Dat belooft wat voor het laaste verslag; dan worden alle quotes geplaats(dat is nu tenminste het plan)