Jermuk

De eerste nacht in Yerevan was duidelijk een verschil met de nachten in Vanadzor. De temperatuur is hoger en hier hebben we geen dekbed nodig. We worden gewekt door de geluiden van de kinderen uit het aangrenzende gebouw, ook heel anders dan in Vanadzor. Het enige wat goed overeenkomt met Vanadzor is het ontbijt; brood, kaas, ei, worst, thee en koffie. Het lijkt wel een standaard Armeens ontbijt te worden.

De bus kwam maar een Armeens kwartiertje te laat en dat is op ons horloge meer dan dertig minuten. Armeense tijd …. Ach …. je went eraan. We rijden Kharberd uit en rijden de Ararat vallei in. Om ons heen alleen maar `landbouw` met groente en fruit wat weer direct aan de straat in kleine stalletjes verkocht wordt. Daarnaast zijn de druiven het basis product voor de Armeense brandy die overal verkocht wordt, Aan beide kanten is de vallei afgeschermd met bergen maar dat is logisch anders was het geen vallei geweest.

We bezoeken eerst, op nog geen kilometer van de Turkse grens, het klooster van Khor Virap uit het jaar 642. Rechts naast het altaar leidt een loodrechte trap naar een gewelf van zes meter hoog en vier meter in diameter. Dit gewelf was heel lang geleden de Virap ofwel slangenkuil, om verdachten tot een bekentenis te dwingen, een martelkuil dus. Daarnaast is deze ruimte ook als gevangenis in gebruik geweest. Zelfs voor lange tijd. De gevangenen die dit overleefd hebben hadden zeker geen last van claustrofobie.
Daarna volgt de vallei de grens met Azerbeidjaan, die zwaar bewaakt wordt vanwege de oorlog met dit land. We rijden door het dorp Paruyt Sevak wat heftig is beschoten door Azerbeidjaan, gevolgd door een leegloop van het dorp mede veroorzaakt door het achterblijven van achterstallig onderhoud door de regering. Allerlei basis voorzieningen missen in deze regio sinds het begin van de jaren negentig van vorige eeuw.
Deze regio is in het verleden regelmatig verwisseld van nationaliteit. Van Turks naar Armeens of Azerbeidjaanse en visa versa.
We kruipen steeds hoger naar Noravank. De kleur van het gesteente wordt steeds roder en de vegetatie steeds armer. Geen bomer meer en nauwelijks planten maar de uitzichten zijn fenomenaal. Dit soort uitzichten zie je alleen in documentaires op TV.
Over de pas op 1700 meter komen we in het wijngebied ARENI waar de lokale wijn wordt verkocht in cola flessen. Ook de wijnbladeren uit dit gebied worden verwerkt in de tolma, het gerecht van rijst en gehakt in wijnbladeren.
We maken een niet geplande stop bij het lokale wijnhuis en krijgen een rondleiding. In de wijnkelder vertelt de directeur dat ze diverse wijnen produceren, droog, half zoet, zoet en wit. De druivensoort weet hij niet maar de kleur van de druif is rood en de ranken zijn van lokale oorsprong.
Over smaak valt niet te twisten maar het merendeel van de wijnen ontstijgen de LIDL standaard niet. De droge rode wijn is de aankoop wel waard hoewel de wijn nog 3000 dram kost.
Daarna door een nauwe kloof naar het klooster van Noravank. Het klooster is qua bouw hetzelfde als de voorgaande kloosters maar uniek is dat het klooster twee etages heeft. Via een dubbele steile trap aan de voorkant is de eerste etage te bereiken. Met behulp van deze trap konden de monniken zich beschermen tegen eventuele overvallers. Het was de laatste defensie. We maken een groepsfoto op de trap en Sjaak zal deze wel gebruiken voor de Telstar.
De volgende weg naar Vayk is nog lang en geleidelijk dalen we naar 1400 meter hoogte. In Vayk bij de lokale kerk staat de locoburgemeester niet op ons te wachten. Hij zou met ons lunchen maar Maria heeft er een trip van twee Armeense uren van gemaakt die al vier uur aan de gang is. Wij zijn dus veels te laat. Er volgt toch een lunch op een luxe plaats. Aan de rivier op een koel privé terras maar met een al eerder genoemd standaard Armeense lunch. Als extra krijgen we een soort verschrompelde frikadel. We spoelen alles weg met Jermuk water. Dit water heeft genezende krachten en vooral buikklachten zou het eventueel kunnen genezen. Komt goed uit want een aantal van ons heeft een flinke buikloop.
Jermuk of Djermuk, op 2100 meter hoogte, is ons volgend reisdoel en als eerste gaan we met de kabelbaan naar een hoogte van 2285 meter. Schitterend uitzicht over Djermuk, het meer en het glooiende landschap. Aan de achterkant veel weides die gemaaid zijn. In de winter kun je hier skiën op enkele korte pistes en tot rust komen in de diverse kuuroorden. Vervolgens brengen we een bezoek aan een armetierige waterval die gevoed wordt via een pijp uit de rivier de Arpa. Door een klimpartij naast de waterval en op een rots kunnen we mooie foto´s schieten.
Het bezoek aan de hete waterbronnen is maar kort. Uit diverse pijpen uit de rots stroomt water van 60, 50, 45 en 35°C. Mineraalachtige smaak en de meeste deelnemers trekken een heel vies gezicht als ze er van drinken. Vooral Jasper steekt zijn mening niet onder stoelen en banken.
Weer snel naar de bus voor een pizza in Vayk. We volgen eerst de oude weg aan de overkant van het meer en moeten dan verder op de nieuwe weg waarover we ook naar Djermuk zijn gekomen. De rit in de avondzon over de hoogvlakte is fenomenaal. Weidegronden, akkers en kleine tuintjes wisselen af met dorpjes en schitterende vergezichten. Het uurtje in de bus, hoewel we maar 30 kilometer afleggen, is zo voorbij. Het gebied schijnt ook een berengebied te zijn. Beren die in de winter geschoten en gegeten worden.
Voor ons geen geschoten beer maar een pizza in Vayk. Iedereen is uitgelaten en geniet van een drankje en een Armeense pizza. Deze lijken op een Turkse pizza maar dat moet je hier niet zeggen want dan krijg je op zijn minst een verontwaardigde blik. Niks in Armenië is van Turkse oorsprong….maar ja ….. dat geld ook in Griekenland.
Tijdens de rit naar het hotel brengen we eerst de deelnemers van de groep Pijnackernaren voor Armenië naar hun hotel en daarna gaan we door naar ons hotel. Ons hotel is duidelijk een klasse minder … hoe zou dat nou komen. We genieten nog van een biertje en gaan dan slapen want we moeten morgen weer vroeg op.

Groetjes Carolien en Henk.

PS Er is een wedstrijd ontstaan onder de deelnemers. Het gaat erom wie de meeste reacties krijgt op zijn of haar schrijven. Marleen staat nu aan kop met 20 reacties op haar schitterende verhaal van gisteren. Als ik win zal ik een schitterend Armeens cadeau verloten onder de mensen die hebben gereageerd op ons schrijven. De winnaar zal bekend gemaakt worden op deze weblog aan het eind van onze schitterende werkvakantie.