Jermuk
Door: Henk&Carolien
Blijf op de hoogte en volg Jongeren
07 Augustus 2010 | Armenië, Jerevan
De eerste nacht in Yerevan was duidelijk een verschil met de nachten in Vanadzor. De temperatuur is hoger en hier hebben we geen dekbed nodig. We worden gewekt door de geluiden van de kinderen uit het aangrenzende gebouw, ook heel anders dan in Vanadzor. Het enige wat goed overeenkomt met Vanadzor is het ontbijt; brood, kaas, ei, worst, thee en koffie. Het lijkt wel een standaard Armeens ontbijt te worden.
De bus kwam maar een Armeens kwartiertje te laat en dat is op ons horloge meer dan dertig minuten. Armeense tijd …. Ach …. je went eraan. We rijden Kharberd uit en rijden de Ararat vallei in. Om ons heen alleen maar `landbouw` met groente en fruit wat weer direct aan de straat in kleine stalletjes verkocht wordt. Daarnaast zijn de druiven het basis product voor de Armeense brandy die overal verkocht wordt, Aan beide kanten is de vallei afgeschermd met bergen maar dat is logisch anders was het geen vallei geweest.
We bezoeken eerst, op nog geen kilometer van de Turkse grens, het klooster van Khor Virap uit het jaar 642. Rechts naast het altaar leidt een loodrechte trap naar een gewelf van zes meter hoog en vier meter in diameter. Dit gewelf was heel lang geleden de Virap ofwel slangenkuil, om verdachten tot een bekentenis te dwingen, een martelkuil dus. Daarnaast is deze ruimte ook als gevangenis in gebruik geweest. Zelfs voor lange tijd. De gevangenen die dit overleefd hebben hadden zeker geen last van claustrofobie.
Daarna volgt de vallei de grens met Azerbeidjaan, die zwaar bewaakt wordt vanwege de oorlog met dit land. We rijden door het dorp Paruyt Sevak wat heftig is beschoten door Azerbeidjaan, gevolgd door een leegloop van het dorp mede veroorzaakt door het achterblijven van achterstallig onderhoud door de regering. Allerlei basis voorzieningen missen in deze regio sinds het begin van de jaren negentig van vorige eeuw.
Deze regio is in het verleden regelmatig verwisseld van nationaliteit. Van Turks naar Armeens of Azerbeidjaanse en visa versa.
We kruipen steeds hoger naar Noravank. De kleur van het gesteente wordt steeds roder en de vegetatie steeds armer. Geen bomer meer en nauwelijks planten maar de uitzichten zijn fenomenaal. Dit soort uitzichten zie je alleen in documentaires op TV.
Over de pas op 1700 meter komen we in het wijngebied ARENI waar de lokale wijn wordt verkocht in cola flessen. Ook de wijnbladeren uit dit gebied worden verwerkt in de tolma, het gerecht van rijst en gehakt in wijnbladeren.
We maken een niet geplande stop bij het lokale wijnhuis en krijgen een rondleiding. In de wijnkelder vertelt de directeur dat ze diverse wijnen produceren, droog, half zoet, zoet en wit. De druivensoort weet hij niet maar de kleur van de druif is rood en de ranken zijn van lokale oorsprong.
Over smaak valt niet te twisten maar het merendeel van de wijnen ontstijgen de LIDL standaard niet. De droge rode wijn is de aankoop wel waard hoewel de wijn nog 3000 dram kost.
Daarna door een nauwe kloof naar het klooster van Noravank. Het klooster is qua bouw hetzelfde als de voorgaande kloosters maar uniek is dat het klooster twee etages heeft. Via een dubbele steile trap aan de voorkant is de eerste etage te bereiken. Met behulp van deze trap konden de monniken zich beschermen tegen eventuele overvallers. Het was de laatste defensie. We maken een groepsfoto op de trap en Sjaak zal deze wel gebruiken voor de Telstar.
De volgende weg naar Vayk is nog lang en geleidelijk dalen we naar 1400 meter hoogte. In Vayk bij de lokale kerk staat de locoburgemeester niet op ons te wachten. Hij zou met ons lunchen maar Maria heeft er een trip van twee Armeense uren van gemaakt die al vier uur aan de gang is. Wij zijn dus veels te laat. Er volgt toch een lunch op een luxe plaats. Aan de rivier op een koel privé terras maar met een al eerder genoemd standaard Armeense lunch. Als extra krijgen we een soort verschrompelde frikadel. We spoelen alles weg met Jermuk water. Dit water heeft genezende krachten en vooral buikklachten zou het eventueel kunnen genezen. Komt goed uit want een aantal van ons heeft een flinke buikloop.
Jermuk of Djermuk, op 2100 meter hoogte, is ons volgend reisdoel en als eerste gaan we met de kabelbaan naar een hoogte van 2285 meter. Schitterend uitzicht over Djermuk, het meer en het glooiende landschap. Aan de achterkant veel weides die gemaaid zijn. In de winter kun je hier skiën op enkele korte pistes en tot rust komen in de diverse kuuroorden. Vervolgens brengen we een bezoek aan een armetierige waterval die gevoed wordt via een pijp uit de rivier de Arpa. Door een klimpartij naast de waterval en op een rots kunnen we mooie foto´s schieten.
Het bezoek aan de hete waterbronnen is maar kort. Uit diverse pijpen uit de rots stroomt water van 60, 50, 45 en 35°C. Mineraalachtige smaak en de meeste deelnemers trekken een heel vies gezicht als ze er van drinken. Vooral Jasper steekt zijn mening niet onder stoelen en banken.
Weer snel naar de bus voor een pizza in Vayk. We volgen eerst de oude weg aan de overkant van het meer en moeten dan verder op de nieuwe weg waarover we ook naar Djermuk zijn gekomen. De rit in de avondzon over de hoogvlakte is fenomenaal. Weidegronden, akkers en kleine tuintjes wisselen af met dorpjes en schitterende vergezichten. Het uurtje in de bus, hoewel we maar 30 kilometer afleggen, is zo voorbij. Het gebied schijnt ook een berengebied te zijn. Beren die in de winter geschoten en gegeten worden.
Voor ons geen geschoten beer maar een pizza in Vayk. Iedereen is uitgelaten en geniet van een drankje en een Armeense pizza. Deze lijken op een Turkse pizza maar dat moet je hier niet zeggen want dan krijg je op zijn minst een verontwaardigde blik. Niks in Armenië is van Turkse oorsprong….maar ja ….. dat geld ook in Griekenland.
Tijdens de rit naar het hotel brengen we eerst de deelnemers van de groep Pijnackernaren voor Armenië naar hun hotel en daarna gaan we door naar ons hotel. Ons hotel is duidelijk een klasse minder … hoe zou dat nou komen. We genieten nog van een biertje en gaan dan slapen want we moeten morgen weer vroeg op.
Groetjes Carolien en Henk.
PS Er is een wedstrijd ontstaan onder de deelnemers. Het gaat erom wie de meeste reacties krijgt op zijn of haar schrijven. Marleen staat nu aan kop met 20 reacties op haar schitterende verhaal van gisteren. Als ik win zal ik een schitterend Armeens cadeau verloten onder de mensen die hebben gereageerd op ons schrijven. De winnaar zal bekend gemaakt worden op deze weblog aan het eind van onze schitterende werkvakantie.
De bus kwam maar een Armeens kwartiertje te laat en dat is op ons horloge meer dan dertig minuten. Armeense tijd …. Ach …. je went eraan. We rijden Kharberd uit en rijden de Ararat vallei in. Om ons heen alleen maar `landbouw` met groente en fruit wat weer direct aan de straat in kleine stalletjes verkocht wordt. Daarnaast zijn de druiven het basis product voor de Armeense brandy die overal verkocht wordt, Aan beide kanten is de vallei afgeschermd met bergen maar dat is logisch anders was het geen vallei geweest.
We bezoeken eerst, op nog geen kilometer van de Turkse grens, het klooster van Khor Virap uit het jaar 642. Rechts naast het altaar leidt een loodrechte trap naar een gewelf van zes meter hoog en vier meter in diameter. Dit gewelf was heel lang geleden de Virap ofwel slangenkuil, om verdachten tot een bekentenis te dwingen, een martelkuil dus. Daarnaast is deze ruimte ook als gevangenis in gebruik geweest. Zelfs voor lange tijd. De gevangenen die dit overleefd hebben hadden zeker geen last van claustrofobie.
Daarna volgt de vallei de grens met Azerbeidjaan, die zwaar bewaakt wordt vanwege de oorlog met dit land. We rijden door het dorp Paruyt Sevak wat heftig is beschoten door Azerbeidjaan, gevolgd door een leegloop van het dorp mede veroorzaakt door het achterblijven van achterstallig onderhoud door de regering. Allerlei basis voorzieningen missen in deze regio sinds het begin van de jaren negentig van vorige eeuw.
Deze regio is in het verleden regelmatig verwisseld van nationaliteit. Van Turks naar Armeens of Azerbeidjaanse en visa versa.
We kruipen steeds hoger naar Noravank. De kleur van het gesteente wordt steeds roder en de vegetatie steeds armer. Geen bomer meer en nauwelijks planten maar de uitzichten zijn fenomenaal. Dit soort uitzichten zie je alleen in documentaires op TV.
Over de pas op 1700 meter komen we in het wijngebied ARENI waar de lokale wijn wordt verkocht in cola flessen. Ook de wijnbladeren uit dit gebied worden verwerkt in de tolma, het gerecht van rijst en gehakt in wijnbladeren.
We maken een niet geplande stop bij het lokale wijnhuis en krijgen een rondleiding. In de wijnkelder vertelt de directeur dat ze diverse wijnen produceren, droog, half zoet, zoet en wit. De druivensoort weet hij niet maar de kleur van de druif is rood en de ranken zijn van lokale oorsprong.
Over smaak valt niet te twisten maar het merendeel van de wijnen ontstijgen de LIDL standaard niet. De droge rode wijn is de aankoop wel waard hoewel de wijn nog 3000 dram kost.
Daarna door een nauwe kloof naar het klooster van Noravank. Het klooster is qua bouw hetzelfde als de voorgaande kloosters maar uniek is dat het klooster twee etages heeft. Via een dubbele steile trap aan de voorkant is de eerste etage te bereiken. Met behulp van deze trap konden de monniken zich beschermen tegen eventuele overvallers. Het was de laatste defensie. We maken een groepsfoto op de trap en Sjaak zal deze wel gebruiken voor de Telstar.
De volgende weg naar Vayk is nog lang en geleidelijk dalen we naar 1400 meter hoogte. In Vayk bij de lokale kerk staat de locoburgemeester niet op ons te wachten. Hij zou met ons lunchen maar Maria heeft er een trip van twee Armeense uren van gemaakt die al vier uur aan de gang is. Wij zijn dus veels te laat. Er volgt toch een lunch op een luxe plaats. Aan de rivier op een koel privé terras maar met een al eerder genoemd standaard Armeense lunch. Als extra krijgen we een soort verschrompelde frikadel. We spoelen alles weg met Jermuk water. Dit water heeft genezende krachten en vooral buikklachten zou het eventueel kunnen genezen. Komt goed uit want een aantal van ons heeft een flinke buikloop.
Jermuk of Djermuk, op 2100 meter hoogte, is ons volgend reisdoel en als eerste gaan we met de kabelbaan naar een hoogte van 2285 meter. Schitterend uitzicht over Djermuk, het meer en het glooiende landschap. Aan de achterkant veel weides die gemaaid zijn. In de winter kun je hier skiën op enkele korte pistes en tot rust komen in de diverse kuuroorden. Vervolgens brengen we een bezoek aan een armetierige waterval die gevoed wordt via een pijp uit de rivier de Arpa. Door een klimpartij naast de waterval en op een rots kunnen we mooie foto´s schieten.
Het bezoek aan de hete waterbronnen is maar kort. Uit diverse pijpen uit de rots stroomt water van 60, 50, 45 en 35°C. Mineraalachtige smaak en de meeste deelnemers trekken een heel vies gezicht als ze er van drinken. Vooral Jasper steekt zijn mening niet onder stoelen en banken.
Weer snel naar de bus voor een pizza in Vayk. We volgen eerst de oude weg aan de overkant van het meer en moeten dan verder op de nieuwe weg waarover we ook naar Djermuk zijn gekomen. De rit in de avondzon over de hoogvlakte is fenomenaal. Weidegronden, akkers en kleine tuintjes wisselen af met dorpjes en schitterende vergezichten. Het uurtje in de bus, hoewel we maar 30 kilometer afleggen, is zo voorbij. Het gebied schijnt ook een berengebied te zijn. Beren die in de winter geschoten en gegeten worden.
Voor ons geen geschoten beer maar een pizza in Vayk. Iedereen is uitgelaten en geniet van een drankje en een Armeense pizza. Deze lijken op een Turkse pizza maar dat moet je hier niet zeggen want dan krijg je op zijn minst een verontwaardigde blik. Niks in Armenië is van Turkse oorsprong….maar ja ….. dat geld ook in Griekenland.
Tijdens de rit naar het hotel brengen we eerst de deelnemers van de groep Pijnackernaren voor Armenië naar hun hotel en daarna gaan we door naar ons hotel. Ons hotel is duidelijk een klasse minder … hoe zou dat nou komen. We genieten nog van een biertje en gaan dan slapen want we moeten morgen weer vroeg op.
Groetjes Carolien en Henk.
PS Er is een wedstrijd ontstaan onder de deelnemers. Het gaat erom wie de meeste reacties krijgt op zijn of haar schrijven. Marleen staat nu aan kop met 20 reacties op haar schitterende verhaal van gisteren. Als ik win zal ik een schitterend Armeens cadeau verloten onder de mensen die hebben gereageerd op ons schrijven. De winnaar zal bekend gemaakt worden op deze weblog aan het eind van onze schitterende werkvakantie.
-
07 Augustus 2010 - 16:21
Jongeren Voor Armenie:
Hoi Henk&Carolien,
wij willen graag weten wat het cadeau is.(eigen budget)
JvA -
07 Augustus 2010 - 18:02
Wilma:
Hallo alle4maal,
Henk en Carolien, hartelijk dank voor jullie beeldende verhaal. Het is alsof ik mee reis. Zo hoog in de bergen zal het wel wat koeler zijn.
Matthijs: Wij zijn net weer thuis, na een lange reis met veiligheidsoponthoud bij de boot. Ik moet zeggen het huis ziet er na 2 parties prima uit. Complimenten. Ik wist dat ik het aan je over kon laten. Wij maken er nu even een zootje van met al onze bagage. Genieten jullie allemaal maar heerlijk van dit ontspannen weekend. Jullie hebben het echt verdiend!
Een Pijnackerse Grouphug (o nee, dat heet nu weer gewoon groepsknuffel) voor jullie allemaal -
07 Augustus 2010 - 18:12
De Herders:
Even iets heel anders deze dag i.p.v. hard werken. Klinkt heel bijzonder, we zijn nu alle benieuwd naar deze foto's. Leuk dat er even tijd is om bij te komen van het harde werken en iets van het land en haar cultuur op te snuiven. Zo kunnen jullie goed omschakelen van het ene weeshuis naar het andere. Geniet ervan!! -
07 Augustus 2010 - 19:23
Drie Van Drieen:
Wat een mooi reisverslag, het lijkt wel een film. Bedankt daarvoor.
Het Armeense cadeau is ook bij ons welkom, wat is het? Een Turkse ..?
Groeten vanuit Italia, GGE. -
07 Augustus 2010 - 19:35
Marlien En Paul:
Het schrijversechtpaar heeft een prachtig een beeldend verslag geproduceerd. Het lijkt wel een geschiedenisles
Morgen reizen we vanuit een zonovergoten Kreta terug naar het regenachtige Nederland, maar ook daar volgen we jullie avonturen op de voet.
We hebben hier vele leuke en zonnige jongedames ontmoet,maar niet een kan er tippen aan onze Miriam. We kijken er naar uit om je weer te zien en al je verhalen te horen. We zijn trots op je/jullie. -
07 Augustus 2010 - 20:19
Marleen:
Dom natuurlijk dat ik dan op jullie verslag ga reageren Henk en Carolien... want straks raak ik mijn eerste plaats nog kwijt. Maar ik had nog wat "goed te maken" want ik heb ook vanuit Nederland nog op mijn eigen verhaal zitten reageren... dus dat is dan ook niet eerlijk ;-) Maar ja, jullie kopen jullie reageerder gewoon om! 't Is toch wat!!!
Anyway, mooi geschreven. Met mijn ogen dicht (en de voorsprong op de anderen vanwege het feit dat ik al in Armenië was) zie ik het haast voor me. Al zal het toch wel weer anders zijn geweest dan alle andere mooie uitzichten en natuur die we eerder al hebben gezien? Ben ook benieuwd naar de foto's!!
En, heeft het helende water geholpen tegen de buikongemakken? En verder alles en iedereen nog gezond en wel?
Groetjes
Marleen
Ps. @ JvA... drie keer raden wat het cadeau zal zijn.............. -
07 Augustus 2010 - 21:26
Evert En Tineke:
Nu bij ons internet (en telefoon) weer werkt, zijn we blij dat het bij jullie ook weer werkt. Hebben ze daar trouwens genoeg w.c. papier of moeten de buikloop mensen het met een fles water doen? -
07 Augustus 2010 - 21:29
Aad En Eleen:
Wat hadden we graag deze rit meegemaakt om de prachtige omgeving die jullie beschrijven ook te zien. We kijken uit naar de film en foto's -
07 Augustus 2010 - 21:46
Bart En Ris :
Hoi allemaal
Henk en Carolien wat leuk om een stukje geschiedenis te lezen, al is de beleving totaal verschillend tussen lezen en het daar terplekken aanwezig te zijn! Succes de komende week met wat jullie nog gaan doen. Groetjes van ons. -
07 Augustus 2010 - 22:32
OMA Vrijenhoek:
Wat was dat een heftige reis ,ik heb er van genoten,maar wat gaan jullie nu doen ,in ieder
geval ,niet opknappen.
doe ze allemaal d groeten van ons,enjasper onze kanjer ,een knuffel. -
08 Augustus 2010 - 10:07
Alice:
Wat een mooi verslag. Je hebt er bijna geen foto's meer bij nodig. Hoewel ik wel erg benieuwd ben naar de foto's. Succes nog de komende dagen en veel succes met de werkzaamheden die jullie de laatste dagen nog willen doen. Sterkte voor de "buikloopmensen"
Enne...beniewd naar het schitterende Armeense cadeau! :)
Liefs en xxx voor iedereen en natuurlijk speciaal voor Gerrit,Irene en Koen.
Een hartelijke groet voor de laatste keer uit Middenbeemster ook namens de familie Hagmolen. -
08 Augustus 2010 - 10:08
Alice:
Oeps, benieuwd verkeerd geschreven. Nog een reactie erbij voor Henk en Carolien -
08 Augustus 2010 - 18:41
Stiching Pijnackernaren Helpen Armenie :
Zeker plaatsen, Henk? Wat bied je daarvoor?
;-)
Zien jullie morgen weer! -
01 September 2010 - 10:36
Herman:
wie heeft nou de prijs gewonnen -
01 September 2010 - 10:36
Kees:
ja daar ben ik ook wel benieuwd naar -
01 September 2010 - 10:39
Henk Niphuis:
Helaas (of gelukkig) hoefde ik de prijs niet uit te reiken want ik kreeg niet voldoende reacties. Carolien en ik hebben na thuiskomst de fles Armeense cognac maar soldaat gemaakt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
