de man met de hamer

Reisverslag nummer 7

Barie jereko

Vandaag een verslag van Lotte en mij. Wilma, we zullen nu in de eerste regel duidelijk maken hoe warm het wel niet is. De laatste paar dagen is het mooi weer, het zonnetje schijnt lekker fel en de tempratuur loopt op tot ruim 35 graden. Kortom heerlijk werkweertje dus. Voor de volgende keer geven wij als tip mee dat je op de site gewoon het weer kan zien staan…

Zoek het “zonnetje”.

We zijn vandaag heerlijk (sommige met kater) opgestaan. Zoals gewoonlijk kwam iedereen lastig uit zijn bedje. We kregen weer een heerlijk ontbijtje, hartjesbrood wat smaakte naar Zeeuwse bolussen en een heerlijk gebakken en gekookt eitje.
De harde waarheid, we moesten weer aan het werk. Voor de een makkelijk en de ander had nog last van de man met de hamer. Voor de betonwerkers (waaronder wij) was het zowel letterlijk als figuurlijk het geval. We hebben namelijk de hele dag houten stellages gebouwd waar het beton in gestort kon worden.

Lotte en ik werden vandaag werden weer eens overhoord. Ja ja, ons Armeens vocabulaire wordt steeds ‘beter’. Na tienduizend keer dezelfde twee woorden te moeten zeggen, zaten die er al wel in. Een aantal woorden als voorbeeld: Chica, lavem, barie giesher, barie loeis, Shnorakaloestjoen, chndrem. Jullie mogen van ons raden wat het allemaal betekend.

Aan het eind van de dag was vrijwel al het betonwerk af en konden we heerlijk genieten van een mooie, nieuwe betonmuur.

Het verven, een kleurrijke klus (Miriam en Heidi hadden namelijk vier verschillende kleuren verf op hun lichaam en haar) was vandaag ook weer de grootste bezigheid. Gelukkig zijn we wel bijna klaar met de buitenkant. Wij denken(eigenlijk weten we het zeker) dat dit weeshuis het mooist, kleurrijkst, vrolijkst, gezelligst kinderhuis in Armenië is. Er werd erg hard gewerkt, heerlijk weer onder het verf. Zelfs het begin van de Nederlandse bloembakken is gemaakt.

Deze dag zijn we weer erg verwend, we kregen namelijk ’s ochtends bij de koffiepauze weer een lekker gebakje. ’s Middags kregen we een soort tortellini (als we het zo goed spellen) met vlees erin. Het was best lekker om te eten. En natuurlijk werd er weer afgesloten met een heerlijke fruitschaal.

’s Middags gingen Lotte en Annemieke mee met Sjef om eten te scoren. Sjef ging heerlijk zijn gangetje met de jongens die meegingen. Het busje zat weer lekker vol met al het eten en al de Armeense jongeren die meegingen. Een goede zaak was dat Lotte het bier (onbedoeld) niet op haar lijstje had gezet. Ik als niet alcoholgebruiker vond het wel grappig aangezien er daarna gelijk weer naar de winkel werd gegaan om bier in te slaan.

Omdat wij, de betonploeg zo goed en snel werk hadden verricht waren we halverwege de middag klaar en konden we heerlijk genieten van een duik in het opblaaszwembadje. Gister waren wij als totale groep het middelpunt van de belangstelling vanwege onze westerse zwemkleding. Zij hadden namelijk van die hele mooie, strakke, soms doorzichtige ballenknijpers aan. Nu hadden de kinderen van het weeshuis ook veels te grote badpakken en badmutsen aan/op. De duik had echter wel een verfrissend effect.

Het avondeten was weer even lekker als elke andere maaltijd die we krijgen (nu kan je zelf invullen of het wel of niet lekker is), wij vinden het eten altijd wel lekker, maar er zijn mensen die er toch anders over denken.

Het draaide weer uit op een heerlijk rustig avondje. Al moeten we er wel bij vermelden dat Stan al bijna vier dagen sjans heeft met een aantal keukenprinsessen, volgens eigen zeggen zijn het niet de prinsessen op het witte paard. Onder de jongeren werd er vanavond een spontane disco georganiseerd in een van de slaapkamers van de oudste kinderen. Het was alleen een beetje eenzijdig, want de Armenen snapte niet dat ze ook mee moesten dansen. Met de hits van de smurfenhouse was de stemming erg gezellig. Er werden Armeense spelletjes (handjeklap, armpje drukken en een ander duw/trek spelletje) gedaan.
Erg leuk vond ik dat een paar van onze groep, waaronder ik, onze namen in het Armeens hebben leren schrijven. Wij hielpen ook de geïnteresseerde dames van onze leeftijd hun namen in het Nederlands t e vertalen. Na inzicht te hebben gekregen in de ongelooflijke Armeense taal waar je echt geen touw aan vast kan knopen, werden email adressen en websites uitgewisseld. Nu kijken of er ook Armeense reacties op onze reisverhalen komen te staan……? Vlak voor onze dagafsluiting werd zelfs naar mijn huisadres gevraagd, dus kan ik een leuke Armeense kaart verwachten. In dit geval zoek ik dus nog iemand die geschreven Armeens kan vertalen, aanmelden kan natuurlijk als reactie op dit verhaal!

Natuurlijk ging tijdens en na de dagafsluiting de fles weer open dus zal de man met de hamer morgen weer voor sommige mensen parten gaan spelen? Mijn man met de hamer is er morgen in ieder geval niet, want het timmer/betonwerk is klaar dus morgen gaan we lekker schilderen!!

Tstesoetsjoen,

Van mij (Jos) en Lotte