27-07-2010 Dag 5 Armenië

En toen was het alweer dinsdag, we zijn er alweer bijna een week en de tijd lijkt steeds sneller te gaan. Na alweer een lekker ontbijtje was er een bodem gelegd voor wat een intensieve dag leek te worden. Voor het eerst hadden we ook de beschikking over een lekker bakje met kwark. Dat ging er natuurlijk wel in.
Na het ontbijt was het natuurlijk weer tijd voor een beetje ochtendgymnastiek, onder leiding van één van de kinderen werd onze spierpijn van de dag ervoor snel verdreven. Heerlijk wakker worden en een goed begin van de dag. Daarna was het dan tijd om aan de slag te gaan. Maria Goris kwam langs om te kijken hoe het ging en had ook mensen uit Nederland meegenomen. Deze mensen hadden als gastgezin gefungeerd voor Armeense kinderen. Het was leuk om even met andere mensen in je eigen taal te kunnen praten. Onze op dat moment nog half roze trap viel in de smaak. De verschillende taken werden weer opgepakt: schilderen van trappen, binnen deuren schilderen, cement storten om muurtjes op te hogen en niet te vergeten het schilderwerk van de poortdeuren. Omdat er andere gasten uit Nederland waren moesten die natuurlijk ook ergens slapen. Daarom moesten de meiden van onze groep verhuizen naar het weeshuis en slapen we nu vanavond gezellig met z’n allen onder hetzelfde dak. Om een uurtje of één was het tijd om eens lekker te lunchen. Na de lunch bleek dat de verfmaterialen die we hadden laten staan ingepikt waren door de jongeren van het weeshuis. Resultaat: dingen die niet geverfd moesten worden zaten onder de verf en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Daders waren vrij herkenbaar, zij zaten namelijk zelf ook helemaal onder de verf. Haha betrapt!
Toen we eindelijk onze spullen weer terug hadden konden we verder met onze werkzaamheden. Er werd hard gewerkt en aan het einde van de dag was het muurtje af, de meeste trappen af en zowel binnen als buiten was het verven erg opgeschoten. Good job! Even lekker alles opruimen en onszelf even opfrissen.
Tegen een uur of zes werd er in de recreatiezaal (tevens vanaf nu onze slaapzaal) een dansvoorstelling georganiseerd door de jongeren van het weeshuis. De sfeer was goed en het dansen nog des te meer. Ik was het er samen met Jos over eens dat we maar eens een CD met Armeense muziek moesten aanschaffen. De kinderen hadden verschillende dansen ingestudeerd en het was een heel leuk gezicht. De zenuwen waren van sommige kindergezichtjes af te lezen, Wat wil je als er 21 rare mensen uit Nederland je aan zitten te staren. Na de voorstelling was het tijd voor ons om onze danskunsten te vertonen. Dit resulteerde in een a capella uitvoering van Kabouter Plop en Hoofd, schouders, knie en teen. Daarna volgde nog de Macarena en losse heupbewegingen op Armeense muziek en I Know You Want Me van Pitbull. De kinderen hadden het naar hun zijn, wij hadden het naar ons zin. Wederom een ervaring om niet te vergeten en een goede start van de avond!
Daarna was het tijd voor het diner, een wit prutje wat leek op ragout met boekweit en daarnaast snijbonen. Niet bij iedereen favoriet en ik vond het persoonlijk dan ook geen probleem om over te stappen op een broodje. Na het avondmaal hebben we ons teruggetrokken in onze “huiskamer” en was het tijd voor de dagsluiting. Na wat mededelingen en een rondje Quick – Slow (persoonlijke belevingen van de afgelopen dag) was het de beurt aan Heidi en Miriam om hun meegebrachte invulling van de dagsluiting te delen. Miriam vertelde een mooi verhaal en Heidi liet ons een nummer van Phil Collins horen. De dagsluiting werd afgesloten met gebed. Het is erg fijn om met deze groep gevoelens en belevingen te delen. Benieuwd wat de resterende tijd hier gaat brengen.
Nu is het tijd om lekker te relaxen en uit te rusten. We gaan straks genieten van een heerlijke nachtrust en gaan morgen weer hard aan de slag, want het werk in en rondom een weeshuis is nooit af!
Cheers!
Jasper