een nieuwe dag in armenie

ZATERDAG, 24-07-2010

Na een lekker ontbijtje werd het vandaag tijd om ‘s hard aan de slag te gaan. De uiteindelijke bedoeling is dat wij op de begane grond van het weeshuis alle deuren + kozijnen gaan schilderen en dat wij dit schilderen ook gaan doen bij de trappen, bankjes, hekken en de tribune die buiten staat. Ikzelf ben vandaag binnen aan de slag gegaan. Met ‘n hele groep hebben we alles geschuurd. Er moet wel bij gezegd worden dat we ook waanzinnig veel hulp kregen van de weeskinderen zelf, erg leuk!
Na de lunch gingen we met de groep richting een bejaardentehuis, zo’n half uurtje reizen vanaf onze verblijfplaats hier. De bus was bedoeld voor 14 personen, maar wij vonden dat we er ook wel met 20 man in konden. Er zat iemand op de grond, mensen kropen bij elkaar op schoot en er werd een losse stoel uit het weeshuis in de bus geplaatst. Inderdaad, het paste! Terug naar het bejaardentehuis: dit huis valt ook onder één van de projecten van Maria. Wij hebben verder geen werkzaamheden verricht hier, maar we zijn wel veel met de ouderen op de foto geweest, dat vonden ze best apart. Na dit uitstapje kregen we ‘n uurtje de tijd om de omgeving van daar een beetje te verkennen. Dat betekende: veel marktjes met veel goedkope kleding en héél veel nieuwsgierige mannen, haha. Ze kijken alle meisjes behoorlijk na. Eenmaal terug hebben we (niet) lekker gegeten. ‘Niet’ zet ik even tussen haakjes, omdat ik natuurlijk niet voor iedereen kan spreken. De maaltijd bestond uit een bord vol met iets waarvan we de naam niet weten. De één noemt het boekweit, de ander zegt dat het linzen waren. Ik vond het in ieder geval verschrikkelijk vies. Anderen zeggen dat het met een grote berg suiker redelijk te eten was. Lang leve het Turkse brood en de watermeloen die we bij elke maaltijd krijgen!
Momenteel is iedereen zich een beetje aan het opfrissen. Straks zal Marleen de dagafsluiting doen. Het zal ongetwijfeld nog een gezellige avond worden!

Lieve allemaal, we denken aan jullie. Groetjes,

Irene

PS: Ik verzamel achterin mijn dagboekje wat quotes die tijdens de reis gemaakt worden. Om jullie een indruk te geven:

Jasper zijn achternaam werd aan onze tolk in het Engels uitgelegd. Tja, dan komt er toch echt iets uit als “Jasper making love in the corner” (Jasper Vrijenhoek) ..

Tamara: “Hoe haal je het lef in je hoofd?!!” Ja Tamara, hoe háál je het in je hoofd om zoiets te zeggen..

We probeerden onze tolk te vertellen wat nou precies een ‘slachthuis’ is. Volgens Miriam is dat een plek waar mensen worden geslacht?!

Arina deed samen met Henk een wedstrijdje wie het langst zijn/haar mond kon houden. Carolien (de moeder) vroeg: “Arina, zei je nou net wat?!”, waarop Arina (die niks had gezegd) zegt: “Nee, bijna!” Oei Arina, toch verloren..