27-07-2010 Dag 5 Armenië
Door: Jasper
Blijf op de hoogte en volg Jongeren
27 Juli 2010 | Armenië, Vanadzor
En toen was het alweer dinsdag, we zijn er alweer bijna een week en de tijd lijkt steeds sneller te gaan. Na alweer een lekker ontbijtje was er een bodem gelegd voor wat een intensieve dag leek te worden. Voor het eerst hadden we ook de beschikking over een lekker bakje met kwark. Dat ging er natuurlijk wel in.
Na het ontbijt was het natuurlijk weer tijd voor een beetje ochtendgymnastiek, onder leiding van één van de kinderen werd onze spierpijn van de dag ervoor snel verdreven. Heerlijk wakker worden en een goed begin van de dag. Daarna was het dan tijd om aan de slag te gaan. Maria Goris kwam langs om te kijken hoe het ging en had ook mensen uit Nederland meegenomen. Deze mensen hadden als gastgezin gefungeerd voor Armeense kinderen. Het was leuk om even met andere mensen in je eigen taal te kunnen praten. Onze op dat moment nog half roze trap viel in de smaak. De verschillende taken werden weer opgepakt: schilderen van trappen, binnen deuren schilderen, cement storten om muurtjes op te hogen en niet te vergeten het schilderwerk van de poortdeuren. Omdat er andere gasten uit Nederland waren moesten die natuurlijk ook ergens slapen. Daarom moesten de meiden van onze groep verhuizen naar het weeshuis en slapen we nu vanavond gezellig met z’n allen onder hetzelfde dak. Om een uurtje of één was het tijd om eens lekker te lunchen. Na de lunch bleek dat de verfmaterialen die we hadden laten staan ingepikt waren door de jongeren van het weeshuis. Resultaat: dingen die niet geverfd moesten worden zaten onder de verf en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Daders waren vrij herkenbaar, zij zaten namelijk zelf ook helemaal onder de verf. Haha betrapt!
Toen we eindelijk onze spullen weer terug hadden konden we verder met onze werkzaamheden. Er werd hard gewerkt en aan het einde van de dag was het muurtje af, de meeste trappen af en zowel binnen als buiten was het verven erg opgeschoten. Good job! Even lekker alles opruimen en onszelf even opfrissen.
Tegen een uur of zes werd er in de recreatiezaal (tevens vanaf nu onze slaapzaal) een dansvoorstelling georganiseerd door de jongeren van het weeshuis. De sfeer was goed en het dansen nog des te meer. Ik was het er samen met Jos over eens dat we maar eens een CD met Armeense muziek moesten aanschaffen. De kinderen hadden verschillende dansen ingestudeerd en het was een heel leuk gezicht. De zenuwen waren van sommige kindergezichtjes af te lezen, Wat wil je als er 21 rare mensen uit Nederland je aan zitten te staren. Na de voorstelling was het tijd voor ons om onze danskunsten te vertonen. Dit resulteerde in een a capella uitvoering van Kabouter Plop en Hoofd, schouders, knie en teen. Daarna volgde nog de Macarena en losse heupbewegingen op Armeense muziek en I Know You Want Me van Pitbull. De kinderen hadden het naar hun zijn, wij hadden het naar ons zin. Wederom een ervaring om niet te vergeten en een goede start van de avond!
Daarna was het tijd voor het diner, een wit prutje wat leek op ragout met boekweit en daarnaast snijbonen. Niet bij iedereen favoriet en ik vond het persoonlijk dan ook geen probleem om over te stappen op een broodje. Na het avondmaal hebben we ons teruggetrokken in onze “huiskamer” en was het tijd voor de dagsluiting. Na wat mededelingen en een rondje Quick – Slow (persoonlijke belevingen van de afgelopen dag) was het de beurt aan Heidi en Miriam om hun meegebrachte invulling van de dagsluiting te delen. Miriam vertelde een mooi verhaal en Heidi liet ons een nummer van Phil Collins horen. De dagsluiting werd afgesloten met gebed. Het is erg fijn om met deze groep gevoelens en belevingen te delen. Benieuwd wat de resterende tijd hier gaat brengen.
Nu is het tijd om lekker te relaxen en uit te rusten. We gaan straks genieten van een heerlijke nachtrust en gaan morgen weer hard aan de slag, want het werk in en rondom een weeshuis is nooit af!
Cheers!
Jasper
Na het ontbijt was het natuurlijk weer tijd voor een beetje ochtendgymnastiek, onder leiding van één van de kinderen werd onze spierpijn van de dag ervoor snel verdreven. Heerlijk wakker worden en een goed begin van de dag. Daarna was het dan tijd om aan de slag te gaan. Maria Goris kwam langs om te kijken hoe het ging en had ook mensen uit Nederland meegenomen. Deze mensen hadden als gastgezin gefungeerd voor Armeense kinderen. Het was leuk om even met andere mensen in je eigen taal te kunnen praten. Onze op dat moment nog half roze trap viel in de smaak. De verschillende taken werden weer opgepakt: schilderen van trappen, binnen deuren schilderen, cement storten om muurtjes op te hogen en niet te vergeten het schilderwerk van de poortdeuren. Omdat er andere gasten uit Nederland waren moesten die natuurlijk ook ergens slapen. Daarom moesten de meiden van onze groep verhuizen naar het weeshuis en slapen we nu vanavond gezellig met z’n allen onder hetzelfde dak. Om een uurtje of één was het tijd om eens lekker te lunchen. Na de lunch bleek dat de verfmaterialen die we hadden laten staan ingepikt waren door de jongeren van het weeshuis. Resultaat: dingen die niet geverfd moesten worden zaten onder de verf en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Daders waren vrij herkenbaar, zij zaten namelijk zelf ook helemaal onder de verf. Haha betrapt!
Toen we eindelijk onze spullen weer terug hadden konden we verder met onze werkzaamheden. Er werd hard gewerkt en aan het einde van de dag was het muurtje af, de meeste trappen af en zowel binnen als buiten was het verven erg opgeschoten. Good job! Even lekker alles opruimen en onszelf even opfrissen.
Tegen een uur of zes werd er in de recreatiezaal (tevens vanaf nu onze slaapzaal) een dansvoorstelling georganiseerd door de jongeren van het weeshuis. De sfeer was goed en het dansen nog des te meer. Ik was het er samen met Jos over eens dat we maar eens een CD met Armeense muziek moesten aanschaffen. De kinderen hadden verschillende dansen ingestudeerd en het was een heel leuk gezicht. De zenuwen waren van sommige kindergezichtjes af te lezen, Wat wil je als er 21 rare mensen uit Nederland je aan zitten te staren. Na de voorstelling was het tijd voor ons om onze danskunsten te vertonen. Dit resulteerde in een a capella uitvoering van Kabouter Plop en Hoofd, schouders, knie en teen. Daarna volgde nog de Macarena en losse heupbewegingen op Armeense muziek en I Know You Want Me van Pitbull. De kinderen hadden het naar hun zijn, wij hadden het naar ons zin. Wederom een ervaring om niet te vergeten en een goede start van de avond!
Daarna was het tijd voor het diner, een wit prutje wat leek op ragout met boekweit en daarnaast snijbonen. Niet bij iedereen favoriet en ik vond het persoonlijk dan ook geen probleem om over te stappen op een broodje. Na het avondmaal hebben we ons teruggetrokken in onze “huiskamer” en was het tijd voor de dagsluiting. Na wat mededelingen en een rondje Quick – Slow (persoonlijke belevingen van de afgelopen dag) was het de beurt aan Heidi en Miriam om hun meegebrachte invulling van de dagsluiting te delen. Miriam vertelde een mooi verhaal en Heidi liet ons een nummer van Phil Collins horen. De dagsluiting werd afgesloten met gebed. Het is erg fijn om met deze groep gevoelens en belevingen te delen. Benieuwd wat de resterende tijd hier gaat brengen.
Nu is het tijd om lekker te relaxen en uit te rusten. We gaan straks genieten van een heerlijke nachtrust en gaan morgen weer hard aan de slag, want het werk in en rondom een weeshuis is nooit af!
Cheers!
Jasper
-
27 Juli 2010 - 19:47
Oma:
hoi jasper
leuk dat je het fijn heb,
en dat het met de kinderen klikt ,en ook in de groep ,oma en opa ,
wensen jullie een heel
fijne tijd ,en groetjes
van ons.
en veel knuffels. -
27 Juli 2010 - 21:38
Sjaak Oudshoorn :
Om voor een artikel in de Telstar van zo veel mogelijk informatie op de hoogte te zijn, heb ik jullie verslagen sinds vanmorgen met veel plezier allemaal gelezen. Heel leuk. Vooral ook dat jullie uitgebreid over het Armeense eten schrijven. Het verbaast me dat ik nog niks over die geweldige Armeense koffie heb gelezen! Is dat 'prutje'jullie nog bespaard gebleven? Veel plezier én werklust nog! -
27 Juli 2010 - 23:02
Wilma:
Hallo allemaal,
Wat leuk dat er nu toch nog een verslag is. Dat is vast nachtwerk voor jou geworden, Jasper. Ik ben blij te zien dat de jongens het ook kunnen. Complimenten voor je mooie verslag. Het is bijna alsof ik erbij ben. Met jouw schrijfkunsten kun je echt wel meester worden, Jasper. Nog even terg komen op mijn vraag van gisteren: hoe is de temperatuur bij jullie?
Wij hadden vandaag een echte Engelse umbrella-dag: drizzle and rain.Jullie vinden het toch niet erg als ik even van de gelegnheid gebruik maak, om Eleen
de groeten te doen en sterkte te wensen? Allemaal veel plezier de komende dag en geef elkaar maar een knuffel van mij. -
28 Juli 2010 - 06:16
De Groeninkjes:
Hallo Armeniegangers,
Leuk om elke dag een verslag te lezen. Als wij alle verhalen tot nu toe doorlezen is het hoofdthema wel het eten aan die kant. Als ik het zo hoor hoeven jullie niet bang te zijn dat jullie met overgewicht terugvliegen.
Heel veel plezier aan die kant!
A, M, S -
28 Juli 2010 - 07:32
Lineke:
Iedere morgen zit ik op mijn blackberry jullie verslagen te lezen (vakantie). Erg leuk. Ben ontzettend benieuwd naar
Vanessa's ervaringen. Heel dikke knuffel voor Vanessa en Marleen.
-
28 Juli 2010 - 08:26
Marjolein:
And again, wauw...
Neem trouwens inderdaad maar zo'n cd mee Jasper en Jos, ik wil jullie danskunsten wel eens zien!! ;)
Ik ga hopen dat in zeeland de internetverbinding net zo goed is als hier in Pijnacker, want ik wil jullie graag blijven volgen.
Werkse!!
Liefs Marjolein -
28 Juli 2010 - 18:13
Bram En Eveline:
Fijn te lezen, dat jullie je goed vermaken, enige klus ervaring is natuurlijk nooit weg he Koen....
Wij wensen jullie veel liefs vanuit Lelystad. -
29 Juli 2010 - 19:28
Papa Vrijenhoek:
Hoi Jas en allemaal. Ik heb alles wat jullie doen gevolgd. Alleen wel een wat verlate reactie.
Ik zit in Frankrijk en heb het ook erg naar mijn zin. Mijn hart ligt echter naruurlijk ook bij jullie.Ben erg blij dat alle onze inspanningen van afgelopen jaar tot dit moois heeft geleid. Voor dat je het niet wist Jas, Ik ben erg trots op je. geniet van al je ervaringen en neem een deel van Armenie voor ons mee naar huis.
En ook op de rest van jullie ben ik natuurlijk trots. Groetjes Paps.V.
-
01 Augustus 2010 - 10:52
W.lennings:
Jullie verslagen met grote belangstelling gelezen. Ik leef mee en wens iedere hardwerkende
nog een mooie tijd toe i
het verre Armenie.
Een lid van de Acker-gemeente.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
